พัฒนาการ แบบองค์รวมของเด็กไทย โดยพระพรหมคุณาภรณ์

พัฒนาการ แบบองค์รวมของเด็กไทย

(พระธรรมปิฏก ป.อ.ปยุตฺโต)

เป็นหนังสือ ปกแข็งเย็บกี่อย่างดี

จำนวน 72 หน้า

......................................................................

สารบัญ 

พัฒนาการแบบองค์รวมของเด็กไทยฯ

๑. ความสับสนที่ต้องสะสาง

จริยธรรมตะวันตก-จริยธรรมไทย-จริยธรรมพุทธ?

จุดเริ่มแนวคิด พัฒนาเด็ก ๔ ด้าน-พัฒนาเด็กแบบองค์รวม

child-centered กับ subject-centered ลงตัว หรือหันไปหันมา

mental-intellectual คือทางปัญญา ไฉนจึงแปลว่าทางจิตใจ

คำสือสารรีบจัดการให้ชัด มิฉะนั้นการพัฒนาไม่มีการแข่งขัน

๒. มิใช่เพียงศึกษาตลอดชีวิต แต่ชีวิต คือการศึกษา

จริยธรรมแค่ไหน...การดำเนินชีวิตที่ดี และพฤติกรรมที่พึงประสงค์ในสังคม

อารมณ์เป็นองค์ร่วมในจริยธรรม

จริยธรรม หรือการดำเนินชีวิตที่ดี คือ ชีวิตที่มีการศึกษา

พัฒนาคนแบบองค์รวม เป็นเรื่องธรรมดาของการศึกษา

มององค์รวมต้องเห็นองค์ร่วมทั้งหมด มององค์ร่วมก็ต้องโยงให้เห็นองค์รวม

มัวแกว่งข้ามไปข้างโน้นข้างนี้ ไม่ถึงสายกลางสักที

พัฒนาแบบองค์ ๔ ด้าน สองสายคล้ายว่ามาบรรจบกัน

องค์รวมที่แท้ ต้องเป็นระบบสัมพันธ์ที่องค์ร่วมเป็นจัจจัยแก่กัน

๓. การศึกษา พัฒนาชีวิตที่ดำเนินไปทั้งระบบ

เมื่อกระบวนการของชีวิตเริ่มต้น คนก็ก้าวสู่กระบวนการของการศึกษา

จะก้าวสู่การศึกษา ก็ต้องรู้จักใช้เครื่องมือที่ติดตัวมา

พอเริ่มใช้อินทรีย์เพื่อเรียนรู้ คนก็ก้าวขึ้นสู่การศึกษา

การศึกษา คือ การพัฒนาความสุข

เริ่มมีชีวิต ก็เริ่มศึกษา การศึกษาจึงต้องเริ่มที่บ้านเป็รธรรมดา

ทำกิจกรรมทุกอย่างให้เป็นการศึกษา และพัฒนาการศึกษาในทุกกิจกรรม

ดูการศึกษา ที่ชีวิตประจำวันในการกินอยู่

ถ้าเด็กมีการศึกษาที่แท้ สังคมก็พัฒนาทันที

๔. การศึกษาพัฒนาชีวิตทั้งระบบ อารมณ์จึงพัฒนาไปด้วย

เมื่อการศึกษาถูกทาง อารมณ์ก็พัฒนาไปในระบบธรรมดา

ทุกชีวิตต้องพัฒนา โดยมีความแตกต่างเฉพาะแต่ละบุคคล

มองเป็น คิดเป็น เห็นทางพัฒนาชีวิตไปได้ไกล

การศึกษาเทียม ทำลายศักยภาพของมนุษย์

เมื่อเด็กศึกษา ดูการพัฒนาได้ทุกด้าน รวมทั้งอารมณ์

มองเป็น เห็นความได้เปรียบในความเสียเปรียบ เห็นความสุขท่ามกลางความทุกข์

อารมณ์บวก ที่ต้องพัฒนาขึ้นมาเป็นหลัก

๕. ปัญญากับอารมณ์ ความสมดุล และความสมบูรณ์ในการพัฒนาคน

ครอบครัว คือศูนย์กลางการสร้างสรรค์สังคม เริ่มด้วยบทบาทพ่อ-แม่

อารมณ์บวกเยี่ยมยอด คือ ความรัก แต่ความรักก็ต้องอยู่ในขอบเขตของความรู้

การศึกษาพัฒนาเด็กทั้งตัวคน คือการพัฒนาการดำเนินชีวิตครบทั้งระบบ

สภาพจิต หรืออารมณ์ เอื้อด้านสังคม

สภาพจิต หรืออารมณ์ เอื้อ ที่แสดงพัฒนาการของจิต

ความคิดทางจิตวิทยา ที่แยกส่วน และคลุมเครือ

แยกส่วนออกไป ต้องให้แต่ละอย่างชัดเจน

ถ้าจะแยกส่วน ก็ต้องซอยความสัมพันธ์ให้หายซับซ้อน

ไม่ใช่เพียงแยกเฉือนออกไปๆ ให้กลายเป็นยิ่งสับสน